slider-item-image

Ja i anoreksja – krótka historia romansu.

Read more
slider-item-image

50 przypadkowych faktów o mnie.

Read more
slider-item-image

10 powodów, dla których lubię kino indyjskie.

Read more
slider-item-image

„Obsesja Piękna” – dr Renee Engeln

Read more
10Lut
książki, la dolce vita, świat i ludzie

Z czego powstaje jabłko? Czyli refleksje noworoczne.

Tak, zdaję sobie sprawę, że mamy już luty (kiedy to się stało?!), ale rok 2020, tak jak i cała dekada wciąż jeszcze wydają się „nowe”. Podobnie jak nowe wydają mi się ostatnie dziwne, a tak naprawdę dość poważne i przerażające zarazem przemyślenia. O życiu. O śmierci. Głownie o śmierci.

Nie, to nie przez #2019-nCoV i wybitną nieudolność rządzących naszym wspaniałym krajem w obliczu nadchodzącej katastrofy. No, może trochę. Ale zaraz, o co chodzi z tym jabłkiem?

2 Comments
30Gru
Welcome 2020
la dolce vita, świat i ludzie, wydarzenia

Moje Hity i Kity 2019.

Kochani moi! Nowy Rok już wychyla się zza rogu przypominając, że czas najwyższy na małe podsumowanie minionych dwunastu miesięcy. Rok 2019, niestety, nie znajdzie się w czołówce moich najlepszych lat, ba! Ośmielę się nawet stwierdzić, że był to jeden z gorszych okresów mojego życia, więc jak na prawdziwą Polkę przystało mogłabym śmiało startować w konkursie gorzkich żali i licytować się, kto ma gorzej… Ile jednak można marudzić?

No Comments
02Gru
ED recovery, moja walka

Coś się kończy, coś się zaczyna.

Tak przynajmniej sobie mówię, co by nie zwariować.

Niestety, nie mam na myśli końca mojej choroby (Ha! Niedoczekanie…) i narodzin „nowej”, „lepszej” Patrycji, ale… po raz pierwszy znalazłam w sobie odwagę, aby wreszcie zrobić coś tylko dla siebie. Z czysto egoistycznych pobudek porzuciłam więc stabilną, dobrze płatną pracę i wraz z końcem listopada podarowałam sobie wolność!

3 Comments
25Wrz
la dolce vita, świat i ludzie

50 przypadkowych faktów o mnie.

Powiem Wam szczerze, że regularnie zastanawiam się czy trzymać bloga przy życiu, skoro w moich wpisach nie ma absolutnie żadnej regularności… Z drugiej strony, kto powiedział, że muszę go prowadzić z kalendarzem w ręku, według jakiegoś magicznego klucza? Ano nikt. Żeby jednak nie było pusto i nudno, zainspirowana wpisami na innych blogach postanowiłam podzielić się kilkoma przypałowymi  faktami o mnie. Część z nich będzie dość oczywista i znana, część absolutnie nie. Miłej zabawy i błagam, jeśli macie w zanadrzu podobne kwiatki, podzielcie się nimi w komentarzach! 🙂

2 Comments
25Lip
kino, świat i ludzie

10 powodów, dla których lubię kino indyjskie.

Nie Bollywood. Kino indyjskie.

Tak właśnie.

Bo Indie są długie i szerokie (wszak to cały kontynent), a kto zerknął na Wikipedę ten wie, że boliłudy to potoczna nazwa filmów wywodzących się z wytwórni w Mumbaju, reprezentujących tak zwany mainstream, produkujący tytuły znane na całym świecie. W tym pięknym kraju natomiast mamy różne inne -woody, będące potocznymi nazwami filmów produkowanych chociażby w stanie Tamil Nadu (w języku tamilskim, tzw. Kollywood) czy też wywodzący się z zachodniego Bengalu Tollywood (w języku telugu).

1 Comment
16Lip
ED recovery, moja walka

List do A.

Droga A.,

Wiem, że wciąż tu jesteś.

Po raz pierwszy w życiu robię wszystko, żeby skończyć tę dziwną… znajomość? Relację? Związek? A to druga strona (wybacz, nie chcę dłużej nazywać Cię osobą) trzyma, narzuca się, nie chce puścić. Po części z mojej winy – chcę, i jednocześnie tak bardzo nie chcę Cię opuścić, a Ty doskonale o tym wiesz.

2 Comments
03Cze
la dolce vita

„Serotonina” – Michel Houellebecq

Podobno najsłynniejszego żyjącego francuskiego pisarza o trudnym do wymówienia (poprawnie) nazwisku Houellebecq albo się kocha, albo nienawidzi. Lektura jednego, jak dotąd, z jego dzieł („Poszerzenie pola walki”) nie wystarczyła, aby mogła się przypisać do któregoś z tych obozów. Wydaje się jednak, że najnowsza w jego dorobku „Serotonina” przeważyła szalę i polubimy się na dłużej z kontrowersyjnym Panem Naczelnym Nihilistą XXI wieku.

No Comments
21Maj
kino, świat i ludzie

„Tolkien” – droga geniusza.

Przyznać trzeba, że film biograficzny nie należy do najłatwiejszych gatunków, zarówno z perspektywy twórców jak i widzów. Pokuszę się o stwierdzenie, że sztuką jest pokazać wciągającą opowieść o życiu mniej lub bardziej znanej osoby bez popadania w bałwochwalstwo i, co tu dużo mówić, najzwyklejszego przynudzania. Sztuka ta, moim skromnym zdaniem, reżyserowi filmu „Tolkien”  jak najbardziej się udała i z wielką przyjemnością spędziłam magiczne 2 godziny w kinie, zanurzona po uszy w niezwykłym świecie ojca fantastyki – Johna Ronalda Reuela Tolkiena.

No Comments